De magische grens van een jaar

Mijn dochter Sanne is binnenkort alweer een jaar. Wat is de tijd omgevlogen, het is alweer eind december..Vorig jaar om deze tijd liep ik met een dikke buik door het besneeuwde landschap en kwam ik de deur amper meer uit.

Wat weet ik weet nog goed dat ze ter wereld kwam in een Delfts ziekenhuis.
Verfrommeld en tegelijk ook zo mooi! De tijd erna thuis kan ik me ook goed herinneren. Het was mooi om zoveel tijd met elkaar door te brengen en stapjes in de bewoonde wereld te doen.
In dit warme voorjaar waren we veel op het strand te vinden, dat was heerlijk. De zomer viel wat tegen, maar we zijn nog wel met zijn drietjes in Zuid-Limburg in een kleine stacaravan geweest, en dat was genieten.
Sanne begon te kruipen, inmiddels staat ze tegen stoelen en banken. Het wachten is op het eerste stapje, al mag dat van mij ook nog best even duren hoor :)
De herfst vloog om, en met het vallen van de blaadjes groeiden Sannes tandjes gestaag. Veel huilen en poepluiers, ook daar kunnen we inmiddels als volleerde ouders mee omgaan. Sanne is dit jaar ons leven binnengerold, en we rollen gelukkig ook weer samen het jaar uit. Op naar een nieuw jaar met dit mooie geschenk!

Kerstgedachten

Sinds een paar dagen heb ik een Kerstgevoel. Wat versta ik daaronder? Ik ben in een gezellige stemming gekomen. Ook al hebben wij dit jaar geen kerstboom (superonhandig met een baby van 11 maanden..), ook zonder die boom kom je in de stemming.
Het lijkt wel of het moet. In de kerststemming zijn. Toch is het best een lekker gevoel merk ik nu. Kerstkaarten schrijven helpt daar ook bij, en ze ontvangen is nog leuker!
Maar het idee dat iedereen lief en aardig voor elkaar 'moet' zijn met Kerst, dat hoeft van mij niet per se. Wat Kerst mooi maakt voor mij, is dat Jezus duizenden jaren geleden met Kerst in een stalletje geboren werd, in Bethlehem. Dat feest maakt het tot iets moois. Zonder dit gegeven zou Kerst voor mij wel wat kaal worden, en zou het denk ik vooral om de boom, de versiering en niet te vergeten, het kerstmaal draaien.
Ik wens iedereen een mooie Kerst (zonder sneeuw!) en een prachtig 2012!

Einde Zapatero op sterfdag Franco

Vandaag zijn er verkiezingen in Spanje. Een belangrijke dag, want vermoedelijk gaat er een aardverschuiving plaatsvinden qua regering. De socialistische partij was 7 jaar lang de grootste onder leiding van Zapatero. Maar door de economische situatie waarin het Zuid-Europese land zich bevindt, is de kans vrij groot dat de conservatieve partij het ditmaal gaat winnen van de socialistische. Een beweging die je inmiddels in veel Europese landen terugziet, ook Nederland.

Bomaanslagen

Toen Zapatero aantrad in 2004, had hij het land achter zich (mede doordat hij aankondigde de strijd tegen het terrorisme aan te pakken na de bomaanslagen in Madrid) en was hij nog vrij populair. Hij zorgde ervoor dat er een bestand kwam met de ETA, waardoor zij de laatste jaren geen gewapende acties meer uitvoerde. Eind oktober 2011 kondigde de ETA zelfs aan dat ze haar gewapende strijd voorbij is en dat ze nu een dialoog wil over de toekomst van Baskenland.

De toekomst moet natuurlijk nog uitwijzen of dit uitkomt, maar het is een eerste stap.

Werkloosheid

Zapatero zal vandaag vermoedelijk het veld ruimen. Het is hem niet gelukt de werkloosheid omlaag te dringen op het Iberische schiereiland. Jammer, want deze man heeft ook goede dingen voor Spanje gedaan, maar die zijn inmiddels bij velen naar de achtergrond verdrongen.

Op de sterfdag van Franco (vandaag, 20 november) gaat Spanje voor een nieuwe toekomst kiezen

Sinterklaaspassie

Sinterklaas is weer in het land. Vorige week zagen wij hem in Harderwijk, op ons vakantieadresje. En morgen is hij in Rijswijk. Ongelofelijk wat deze Spaanse man allemaal kan:)

Sinterklaaspassie
Ik moet eerlijk zeggen dat ik de laatste jaren niet zoveel met de goedheiligman had.
Dit tot grote verdriet van mijn echtgenoot, die een ware Sinterklaaspassie bezit. Hij niet alleen, zijn hele familie is ermee begeisterd. In zijn familie is het een traditie dat iedereen meedoet in het Sint en Pietenspel.

Schoentje
Nu Sanne er is, heb ik meer dan ooit iets met Sinterklaas. Als het Sinterklaasjournaal voorbij komt op tv, zitten Sanne en ik op het puntje van onze stoel. Vanochtend stond er een schoentje met inhoud voor onze deur. De goedheiligman bevindt zich in ons portiek..?:) Dat is toch leuk!

Mensen worden liever met Sinterklaas. Het feest bindt samen en dat is toch iets heel moois.
Ik word er zowaar sentimenteel van.. Herinner mijzelf nog als kleine meid, de spannende dagen voor Sinterklaas. Op een gegeven moment gingen mijn broer en ik voor zwarte piet spelen, en toen ben ik van mijn geloof afgevallen. Maar tot die tijd was Sinterklaas HET feest van het jaar.. en dat lijkt het nu weer te worden, anno 2011.

Herfst en tandjes doen hun intrede

De herfst heeft zijn intrede gedaan in ons koude kikkerlandje. Dat is wel merkbaar.. in ons huisgezin is sinds een paar dagen iedereen hartstikke snipverkouden. Allerlei griepremmers en verkoudheidsbestrijders hebben we in huis gehaald, maar het mag nog niet baten.

Tandjes
Daarnaast heeft Sanne sinds dit weekend haar 4e tandje, en dat merken wij ook aan een slechtere nachtrust en hangerig gedrag. Vanochtend heb ik 'oe ik groei' er maar eens op nageslagen. Ze zit in week 40 en dat is 'normaliter'een moeilijke tijd, die wel tot 5 weken aan kan houden. Nou, daar word je ook vrolijk van!
Over tandjes schrijft dit mooie opvoedboek dan weer helemaal niets, en juist over dit onderwerp heb je als kersverse ouder behoefte aan informatie. Maar die krijg je niet.
Nou ja, we weten inmiddels dat Chamodent helpt, en een zetpil ook, maar het liefst zou je de pijn met een simpel middel plotsklaps willen laten verdwijnen. Want je dochter zo te zien huilen, steeds maar weer, is niet leuk!

Misschien moet ik harder zijn, vraag ik mij weleens af? Mijn moeder heeft hier altijd wel ideeen over, zij heeft 6 kinderen op de wereld gezet en is soms wat hardvochtiger als het om pijn aangaat. Dit is geen wanklacht tegen haar opvoedstrategie, maar ik denk wel dat het misschien uitmaakt hoeveel kinderen je hebt, en in hoeverre je aandacht schenkt aan pijntjes, kwaaltjes etc. Voor zover, wie hier een mening over heeft, laat 'm horen!

In Fruitland

Deze week zaten we een paar dagen in Wemeldinge, in Zuid-Beveland om precies te zijn. Hier wordt veel fruit geteeld. Rijen bomen met glimmende rode appels zag ik vanuit onze auto. Soms stopten we om er een mooie foto van te maken. Het resultaat is hierboven te bekijken..

Een tijdlang schreef ik over appels, peren, en zachtfruit. Er wordt van alles geteeld in Nederland. Ik heb een hoop interessante telers ontmoet, met allemaal hun eigen verhaal. In Zeeland werd ik mij weer bewust van deze bijzondere tijd. Ik mocht schrijven over 'wat de natuur ons geeft', echt mooi. Boeren hebben een belangrijke taak, maar worden door veel mensen onderschat. Ik heb deze week echt genoten van al het moois dat aan de bomen hangt. Mijn dochter eet gelukkig alles wat groeit en bloeit. Laat dit zo blijven. Verwende kinderen lopen er al genoeg rond in Nederland..!

Een voorlijk kind

We horen het vaak over Sanne.. wat is het toch een voorlijk kind! Met deze uitdrukking bedoelen mensen dat ze snel is in haar ontwikkeling. En voor op andere kinderen. Dat klopt zeker.
Sanne draaide zich al om van buik naar rug (en andersom!) met 5 maanden.. en kruipen deed ze ook niet al te laat daarna. Sinds 2 weken staat ze in de box. Ze maakt geluiden als ze eten wil, en laat het merken als ze haar zin niet krijgt. Leuk, al die ontwikkelingen. Het gaat sneller dan ik had gedacht. Sanne voeren we inmiddels in de kinderstoel, dat gaat prima.
Soms vraag je je wel af bij Sanne waar ze de energie vandaan haalt. Het motortje draait de hele dag door.. afgezien van haar middagslaapje tussen pak 'm beet half 1 en 3 uur. Dat heeft ze nu nog wel nodig. Maar hoe lang dat nog duurt..Ons kind is niet te houden!:)

Ode aan Sanne

Sanne gaat hard. Ze is deze week alweer 7 maanden 'oud'. Ze kruipt, staat in de box, tsja, wat doet ze eigenlijk nog niet..? O ja, zitten kan ze nog niet helemaal zelfstandig.
De kinderstoel hebben we vandaag geinstalleerd. Voor het geval ze wel ineens gaat zitten. Je kan maar beter voorbereid zijn. Maar ja, haar ontwikkeling houd je er niet mee tegen, hoe goed voorbereid je ook bent!
Sanne is sneller dan wij als kind waren. Ik kroop pas met 9 maanden en Martijn ook niet veel eerder. Dus ons kind 'doet het goed'. Inmiddels heeft Sanne krullen (Martijns genen) en haar haar is al een stukje lichter. Haar ogen zijn inmiddels groen (mijn genen!), en zo kunnen we nog wel even door'vergelijken'.
Sanne is Sanne en zo is het maar net:) Laat haar maar lekker dat actieve, zelfstandige, beweeglijke vrolijke kind blijven. Wij houden sowieso van je meid!

Summertime

Summertime.. and the living is easy. Fish are jumping, and the cotton is high..

Een mooie songtekst over het ultieme zomergevoel. Hoe zomers wil je het hebben?
Als kind herinner ik me dat het elk jaar mooi weer was, althans dat was mijn gevoel. Mijn ouders reden ons met een volgepropte auto en vouwwagen erachter richting de warmste oorden van Europa. Want ja, we moesten natuurlijk wel de hele zomer bij de zee staan, en daar, waar het warm was, zo ver mogelijk van Meppel..Vier weken lang stonden we op een camping, en kamperen, dat was niet meer dan normaal. Inmiddels ben ik niet meer zo'n kampeerder, maar meer een stacaravan/hoteltype. Mijn hele familie schijnt van kamperen te houden, ik ben de grote uitzondering:)

Kamperen in Nederland is ook nog een vak apart. Vorige week hadden we mazzel met het weer in Zuid-Limburg. Maar deze week is het dramatisch gesteld met ons 'zomerweer'. Vanaf vannacht regent het non-stop en het waait windkracht 8 hier aan de kust. We zitten vandaag dan ook de hele dag binnen met kaarsen aan en gezellige muziek. Ode aan de Nederlandse kampeerder, want dat is best een bikkel, die doet het gewoon met slecht zomerweer!

De brugklas..Toto!

Het was de herfst van 1990. Ik ging met een grote schooltas vol boeken naar de brugklas toe. Wat was dat een mooie tijd.. Vooral de tekenles, daar leefde ik altijd enorm naar toe. We mochten tijdens deze les namelijk altijd onze favoriete muziek (lees: casettebandjes) meenemen. In die periode was bijna iedereen 'fan' van de band Toto, die mooie rockmuziek maakte. De hit 'Africa' stond destijds op een.. en we zongen 'm vrolijk mee tijdens het tekenen! Ik had destijds een vriendje die veel verstand van muziek had (en inmiddels zanger van een band is geworden), hij leerde mij vanalles bij over Toto. En, heel schattig, hij gaf me als blijk van liefde een cassettebandje met zijn eigen favoriete muziek. Ik weet niet of ik het bandje nog heb, maar het maakte destijds grote indruk op mij! Nu, 21 jaar later, luister ik nog steeds naar de muziek van Toto. Niet zo frequent meer, maar ik vind het nog steeds lekker om er naar te luisteren. En de herinneringen maken deze muziek nog mooier.

Nu nog iemand vinden die met mij naar het concert van Toto wil op vrijdag 24 juni..

melancholie uit mijn kindertijd

Met Pasen waren wij in mijn geboorteplaats Meppel. Het was oergezellig, echt ouderwets. Ik kom uit een vrij groot gezin naar '2011-begrippen' (6 kinderen) dus het is altijd druk en je hebt vrijwel geen rust, maar de gezelligheid voert de boventoon:)
Als kind kon ik het grote gezin soms wel schieten. Maar nu ik moeder ben van Sanne, zie ik hoe leuk het is dat ik maar liefst vier zussen, een broer, een schoonzus en drie zwagers heb (aan de Nieuwenhuize-kant). Er is veel aandacht voor Sanne, en iedereen is gek met haar. Hartstikke leuk om te zien!

Het is gek om te merken hoe ambivalent gevoelens kunnen zijn. Kon ik Meppel vroeger wel schieten omdat ik het bij vlagen suf en niet bruisend vond. Als ik er nu doorheen loop met een kinderwagen, dan komen er allerlei mooie herinneringen uit mijn kindertijd boven. Spelen in de rietvelden van de Oosterboer, zonder gevaar de straat op, logeren in allerlei delen van Nederland, en liefdevolle ouders.
Ik weet het, ik ben melancholisch aangelegd en wil mijn kindertijd niet verheerlijken, maar het blijft veelal een zoete herinnering aan een tijd die inmiddels achter mij ligt...

Lente is een nieuw begin

De lente is gister begonnen. Heerlijk, zeker nu het zo zonnig is! Om het te vieren zijn we gister met zijn drietjes naar het strand geweest. Want wat is er heerlijker dan uit te waaien in de zilte zeewind? Sanne heeft er nog niet veel van meegekregen, maar haar ouders des te meer:) Als kind droomde ik van het strand, ik woonde destijds nog in Drenthe en het strand, daar kwam ik eigenlijk alleen maar in de zomervakantie, als we op vakantie gingen in warme oorden rondom de Middellandse Zee. Nu ik 'in het westen' woon probeer ik zoveel mogelijk van de zee mee te pikken!

De lente staat voor een nieuw begin. Alles loopt weer uit, onze dochter groeit als kool en de vogels fluiten echt harder, dat merk ik zelfs al als ik rond 5 uur gewekt wordt door onze 'Lente'. Het went nog niet, maar het lijkt draaglijker door de lente. Voorjaar, een heerlijke tijd, ik hoop er dit jaar weer lang van te genieten!

Carnaval in ons huis

Het is carnaval in ons huis.. al weken:) Met Sanne in ons huis is het dagelijks genieten van het feestje dat zij ons aanbiedt. Sinds een week ligt ze lachend in de box. Ze kan zich ineens prima vermaken met de leeuwtjes van the Lion King die boven haar hoofd hangen. En met het speelgoed van Fisher Price dat haar tante L. voor haar gekocht heeft. Een zoet kind..Maar o wee als ze honger heeft. Dan is het ineens een felle tante.

Ach, het is nog zo'n onschuldig meisje, ik kan het haar niet kwalijk nemen. Er zijn mensen in mijn omgeving die beweren dat je een baby al moet opvoeden. Ik denk dat je een baby wel structuur kan bieden, en verzorging, maar opvoeden.. dat vind ik nog een brug te ver hoor! De 'groeibijbel' Oei, ik groei ligt hier in huis, maar we proberen ook veel op onze intuitie met Sanne om te gaan. Dat moet toch kunnen!? En wat ik schreef over carnaval, dat klinkt misschien wat raar. Maar wat ik bedoel is dat zij de slingers in ons leven op dit moment ophangt. Een dagelijks feestje. En we hoeven er niet voor naar Brabant of Limburg..:)

Genieten en hard werken voor een klein wereldwonder

Zo, eindelijk heb ik de tijd om weer aan mijn blog te werken. Tijd is een kostbaar begrip sinds ik moeder van Sanne ben geworden op maandagavond 10 januari!

Het heeft even wat moeite gekost om haar op de aarde 'te zetten', want na veel inspanningen van mijn kant (10 uur gewone weeen, 1,5 uur persweeen die niet tot het gewenste resultaat leidden, 3x vacuumpomp en als sluitstuk een keizersnee!) en medische hulp is Sanne dan geboren om 18.38 uur in het ziekenhuis van Delft. Nadat ik daar drie dagen met haar heb gelegen, mochten we donderdag 13 januari weer naar huis. De vlag ging uit, wat een feest om haar in je eigen huis te mogen verzorgen.
We zijn erg blij met deze kleine schat. Natuurlijk is het ook wel erg wennen, zo'n klein wereldwondertje in je huis. Dat ook nog eens een flinke keel op kan zetten op momenten dat je het niet verwacht of er even geen zin in hebt. 's Nachts bijvoorbeeld. Het went echt niet om je bed 'uitgehuild' te worden, hoe lief Sanne ook is.. Ik blijf slaapdronken als ik om 3 uur een babyhuiltje naast me hoor. Hoe schattig mijn dochter ook is! Sorry Sanne, je zet mijn leven op de kop. Ik ben er blij om maar het is en blijft ook wennen. Hoe bevalt het moederschap mij? Het is genieten (hoe cliche dit ook klinkt), hard werken (poepluiers verschonen, aandacht geven, borstvoeding geven..), genieten, hard werken, genieten!

En dan ben je ineens 41 weken zwanger

Vandaag was een gedenkwaardige dag.. al 41 weken zwanger. Dit had ik vantevoren niet gedacht. Maar blijkbaar zit ons kindje nog wel even lekker bij mij. Het heeft in ieder geval genoeg ruimte, want het beweegt nog als een gek!
Inmiddels ben ik wel helemaal 'klaar' met de zwangerschap. De dikke buik begint te vervelen, onhandig te worden. Ik laat dingen uit mijn handen vallen.. En begin gewoon enorm ongeduldig te worden, het duurt net iets te lang.
Maar ja, ' het is de natuur he', hoorde ik onze onderbuurman deze week tegen mij zeggen.
Een waarheid als een koe. Je dwingt de natuur niet, ook niet bij 41 weken, dat blijkt.
En je kunt wel allemaal theorieen over je zwangerschap en bevalling hebben, maar het maakt allemaal weinig uit. Totale overgave, dat is het! Ik klink misschien wat zweverig, maar ik heb nog niet eerder zo sterk het gevoel gehad dat ik mij totaal aan iets moest overgeven als in deze (voor)laatste week van mijn zwangerschap..
Wordt vervolgd..en hopelijk dan met goed nieuws!