Onze dochter Sanne gaat weer naar een gastouder. 8 maanden
is ze thuis geweest. Bij papa, die werkloos was. Maar vandaag, op een zomerse
dag in augustus, is het zover. Sanne is vroeg wakker en heeft er zin in. ‘Sanne
naar gastouder gaan’, zegt ze.
Of ze al beseft wat er gaat veranderen in haar wereldje, dat
vraag je je wel eens af als moeder. Maar de onbevangenheid is duidelijk
merkbaar. Sanne laat het wel op zich afkomen.
Als haar knuffeltje maar mee is, en als ze maar kan 'pelen'. Voor de rest ziet onze peuter het
allemaal wel.Zorgen
Aan het einde van de dag haal ik Sanne op. Ze speelt leuk met de andere kindjes en rent vrolijk rond. ‘Sanne hier blijven mama!’, schreeuwt Sanne me toe. Na een dag zit ze al aardig op haar plek. En ik me tijdens mijn werk soms maar zorgen maken of mijn dochter het wel ‘leuk’ genoeg heeft bij de gastouder. Moeders en schuldgevoel.. 'werk ik niet te veel? Kom ik wel genoeg aan mijn dochter toe en geef ik haar genoeg aandacht als ik vrij met haar ben?'
Vertrouwen
Na 5 weken ervaring met Sanne en de gastouder, kan ik alleen maar zeggen dat ik haar met vertrouwen wegbreng en ophaal. Dat werkt al een stuk prettiger. Een gastouder die jou het vertrouwen geeft dat het goed zit, die is goud waard. Want een opvangplek is toch een tweede huis voor je kind!
