Onze gelukkige jaren samen in Rijswijk

In maart 2009 verhuisden Martijn en ik vanuit ons kleine appartementje in het Haagse zeeheldenkwartier naar ons eerste koophuis in Rijswijk. Een hele stap vonden wij destijds. En dat was het ook. Nog niet eerder hadden we zo'n groot huis voor onszelf.
We gingen vol enthousiasme aan onze toekomst samen bouwen. Het huis werd ingericht, we verhuisden en verfden nog wat, en dat was het dan!
Rijswijk kenden we eigenlijk niet echt. We waren er vaak doorheen gefietst op weg naar Delft. Maar we vonden het gelijk een knusse plaats. Met een klein centrum waar op zaterdag nog een heuse markt wordt gehouden. Dat sprak ons wel aan, het dorpse.

Stadse fratsen
Toen we er langer woonden bleek dat er ook wel stadse fratsen zijn hier.. Na 4 maanden kregen we ineens Poolse buren. Het huis werd afwisselend verhuurd aan diverse jonge Polen (m/v). Heel bizar. En wij waren speciaal uit Den Haag verhuisd omdat Rijswijk zo dorps was. No way! )  Na een paar maanden waren ze vertrokken en kon het 'burgerlijke leven' beginnen hier.

Vol vertrouwen
In het voorjaar van 2010 werd ik zwanger van Sanne. Wat waren we blij, wat wilden we dat graag. Een gezinnetje. Vol vertrouwen gingen we de toekomst tegemoet. Ook al had Martijn steeds wisselende banen die nooit 'vast' waren. Dat is wel de rode draad in onze jaren samen geweest helaas.
Met Sannes komst was het geluk compleet. Een knap meisje met zwarte haren. We gingen helemaal in het ouderschap op. Martijn in een glansrol -zoals Menno het op zijn begrafenis mooi verwoordde- als vader. Dat wilde hij al jaren. Hij was eerder met de wens om kinderen te krijgen dan ik. Ik ben daar nooit zo 'vroeg' mee geweest.. en twijfelde lang of het moederschap iets voor mij was.
Ik zeg wel eens. De gelukkigste jaren hadden Martijn en ik tussen 2009 en medio 2012. En dat klopt. In deze jaren was er nog relatief weinig verdriet. We mochten even een gezinnetje zijn zonder gedoe. Deze jaren zijn natuurlijk veel te kort geweest. Maar we hebben ze wel beleefd samen.

Dubbel hoor! En dat blijft het altijd.