Creatieve nontent of content

Vandaag had ik een training creatief schrijven voor het web. Hier leerde ik een ander woord voor zinloze content op een website; nontent.
Er zijn veel webredacteuren die zo vast zitten in een bepaald stramien, dat ze bijvoorbeeld alleen nog maar bullets gebruiken om hun tekst te structureren. En soms niet meer nadenken over wat ze eigenlijk communiceren, en hoe. Het is de kunst om te blijven nadenken waarom je iets wilt communiceren. En het dan ook nog op een creatieve manier te brengen, zonder zinloze woorden te gebruiken.

Opfrissen
Het vak van webredacteur/contentmarketeer is continu in beweging door alle ontwikkelingen binnen het web. Daarom goed om je vakkennis af en toe even flink op te frissen. Met praktijkopdrachten zodat je ook inzicht krijgt in wat vakgenoten schrijven. En waar je blinde vlek ligt.

Ben ik een contentmarketeer?

Vorige week was ik op het congres marketing en webredactie met een groep vakgenoten. Voorheen was dit een congres voor uitsluitend webredacteuren. Nu worden we 'contentmarketeers' genoemd.
Het naampje is veranderd, en de inhoud van het vak ook. Was het vroeger voldoende om teksten te kunnen schrijven, tegenwoordig word je geacht om content- en beeldspecialist te zijn.
Tijdens het congres sprak de hoofdredacteur van Lindanieuws.nl een zaal vol jonge vrouwen en mannen (..) toe. Zij vertelde vol enthousiasme over hoe het het blad gelukt is om de best bezochte website voor vrouwen te zijn. 'Wij kennen de doelgroep als geen ander. We weten wat vrouwen willen, en we weten ook hoe kritisch ze zijn.'  De nieuwsbrief van Linda opent elke dag om acht uur met een leuk nieuwtje. Daarna om tien uur het koffieuurtje, met iets verstrooiends. De kracht van Linda is dat ze zich vooral op het 'zachte nieuws' richten. Vrouwen willen dit graag lezen, onderuit gezakt in hun luie stoel of op hun werk.

Marketinginstrument
Vrouwen als marketinginstrument, het werkt blijkbaar. Nu behoor ik zelf niet tot de doelgroep van dit blad, maar ik vond het wel een interessant en inspirerend verhaal over hoe marketing werkt..!

• www.lindanieuws.nl

Maffia?

Het was in de warme zomer van 2006. Ik logeerde samen met een vriendin in het zuiden van Italie, in de provincie Calabrie. In het dorp Santa Domenica. We volgden er Italiaanse les op een naburige taalschool. Elke avond als we moe in ons bed lagen, ging de karaoke muziek erg hard aan in een naburige tent. De eerste nacht dachten we dat er gewoon een feestje aan de gang was. En probeerden we met oordoppen in te slapen. De tweede nacht, weer die herrie om ons heen, met dezelfde klanken en nog wat harder. De derde nacht, op maandag, ja hoor, weer die herrie.

Beklemmend
De irritatie ten opzichte van de muziek nam toe en werd indringender. Wij wilden serieus Italiaans leren en vonden dit niet zo geschikt. We verkasten naar een andere locatie maar ook daar was de Italiaanse karaoke nog te horen. Toen we wat om ons heenvroegen bij de taalschool naar deze herrie/muziek, bleek dat er weinig aan gedaan kon worden. Het was namelijk de maffia van het dorp die deze karaoke faciliteerde. En ja, daar ging men niet tegen in. De herrie bleef dus.. avond na avond. Ik herinner me nog hoe beklemmend de sfeer in het dorp was. En tegelijk hoe mooi deze zomer was in dat Italiaanse dorp onder de hete zon. Maar duidelijk was het wel.. hier was echte maffia aan het werk. Om de dorpsbewoners en de cursisten van de taalschool in de greep te houden. Het geld van de taalschool werd waarschijnlijk voor een deel afgedragen aan de lokale maffia. Je merkte dat de eigenaren van de taalschool er niet te veel over los wilden laten. Mocht ik ooit nog een thriller gaan schrijven, dan ga ik het dorp Santa Domenica zeker weer opzoeken...Kijken of de karaoke nog steeds zo hard aanstaat.

Net als vroeger

Zaterdag hadden wij een familiedag van mijn moeders kant, de Blokhuis-tak. Het was alweer 7 jaar geleden dat deze voor het laatst werd georganiseerd.
In die jaren is er veel veranderd in al onze levens. Een aantal nichten hebben bijvoorbeeld al kinderen die op zichzelf wonen of studeren. Een aantal neven en nichten zijn vader of moeder geworden. In ons gezin zijn er veel huwelijken voltrokken in die zeven jaar, en ook wat kinderen geboren..

Vroeger
Het maffe is dat als je een middag met elkaar optrekt, het lijkt alsof het nog hetzelfde als vroeger is. De neef die altijd grappen maakt, de oom met de cynische humor, de tante die nog hetzelfde praat als vroeger.. Soms denk ik dat ik zelf erg veranderd ben. Maar als ik op zo'n familiedag ben, dan lijkt het soms net of de tijd heeft stil gestaan.
Het enige dat echt veranderd is, is dat onze opa en oma er niet meer bij zijn. Maar stiekem voelden zij deze zaterdag toch erg dichtbij. Terwijl het zonnetje scheen, kwam deze gedachte bij mij op. Opa en oma waren er ook even bij.

Carmen in ons leven

En daar is ze dan, Carmen, onze tweede dochter. Het levenslicht gezien op 13 mei 2014.
En nu, 2 maanden later niet meer weg te denken uit ons leven.

Ze is er. En dat is iets groots. Ze is geboren, ze leeft.
Zeker na wat wij hebben meegemaakt is leven iets heel moois.
Ze is een groot geschenk.
Wij zijn blij met haar!
En genieten daar elke dag van.

Leven, levenslicht, niet meer weg te denken uit ons leven..

Laatste loodjes..wegen soms het zwaarst

Inmiddels ben ik 36 weken en een paar dagen zwanger. Om verlof te hebben is wel fijn hoor! Het reizen in de tram werd minder fijn in de spits. Mensen staan niet spontaan voor je op als je zwanger bent.. En werk is leuk, maar het kost gewoon meer energie als je hoogzwanger bent.
Heel fijn om niet dagelijks meer wakker te worden met een wekker naast je oor.
Manlief heeft de babykamer af en klust nog wat. Sanne gaat niet naar de opvang, dus die hoeft er ook niet vroeg uit. Eigenlijk best wel relaxed! Het weer werkt tot nu toe best wel mee zodat we al veel op het balkon, in het park en op het strand zijn geweest.

Indalen
Lichamelijk zijn er wel wat typische zwangerschapskwalen.. het kindje is ingedaald en dat heb ik vorige week geweten. Krampen waarvan je denkt dat de bevalling begint.

April
Het afwachten kan beginnen. Bij Sanne was ik hoogzwanger (december 010) toen we ingesneeuwd werden. April is wat dat betreft een fijnere tijd. Bewegen kan ik nog volop, zij het op een langzamer tempo. Het toilet moet regelmatiger worden opgezocht.. dat is het grootste ongemak wel als je hoogzwanger bent. Maar verder voel ik me best goed met een vooruitstekende buik die al groter wordt.

Mama, ik ben zwanger

Mijn dochter Sanne (3) kletst je de oren van je hoofd. Laatst was ik bij een vriendin die zelf een jongen van Sannes leeftijd heeft. Sanne: 'Gaan we zo lunchen?' Mijn vriendin kwam niet meer bij.
Ze vond Sanne wel heel bijdehand, en wijs.
Sinds ik zwanger ben, is Sanne ook zwanger. Ik moet af en toe haar buik voelen, want die is al 'heel dik'. Als we speelgoed opruimen, vraag ik haar mee te helpen. 'Nee mama, dat kan niet, want ik ben zwanger.'
Nou vraag ik je.. wat een peuterpuber!

Van zolder tot babykamer

Onze zolder herken ik niet meer terug. Hij is omgeturnd tot babykamer in spe. Mijn man loopt in kluskleren en weet nu alles over gipsplaten, multiplex platen en allerhande schroeven. Hij leert snel moet ik zeggen. Ik kijk toe en vind het geweldig om te zien hoe een zolder in een week al aardig op een kamer begint te lijken.

Investering
Het is een mooi gezicht, mannen die klussen (....). Ik ben blij dat we een verbouwing kunnen doen in dit huis. Er zijn genoeg mensen die met twee kinderen op een klein oppervlak bivakkeren. Of een baby noodgedwongen in hun slaapkamer onderbrengen. Dan ben ik blij dat wij een keuze hebben om een investering in ons huis te doen. Het wordt mooi, en vast nog mooier. Ik kijk er naar uit om over 6 weken verlof te hebben. En dan de boel nog wat meer in te gaan richten. Het voorjaar start mooi dit jaar!