Een warme zomerdag in Jerez

Het was de zomer van 2004. Een enorme hittegolf teisterde Andalusië. Ik had het geluk om 2,5e week in Zuid-Spanje door te brengen met mijn vriendin Lydia. We backpackten door het heetgeblakerde land. Op een gegeven moment kwamen we bij het heetste plekje van Spanje (de plaats schiet mij nu even niet te binnen), en hier bereikte de thermometer 50 graden en meer. Een bloedstollende ervaring, zeker als je je rugzak van plek naar plek sleept. Achteraf bizar dat we met dit weer gebackpackt hebben! (ach, toen was ik nog jong en onbevangen..)

Flamenco en sherry
Ik wilde altijd nog eens naar Jerez de la Frontera. De bakermat van de flamenco puro. En natuurlijk van de sherry. Lydia had hier niet zo'n trek in, dus ik vertrok alleen per bus. Aangekomen in de stad koerste ik richting het flamencomuseum en daarna toog ik naar een sherrybar. En wat heb ik hier een leuke middag gehad met aardige Spanjaarden. Goed voor mijn Spaans. En natuurlijk ook voor de dorst. Sherry bleek eigenlijk best een lekker drankje, wie had dat gedacht? Ik heb echt genoten van mijn dag in Jerez. De mensen zijn er supervriendelijk (net als in veel andere delen van Andalusië) en de sfeer is goed.



Brandend vuilnis
De reden van deze blog? Ik las net een nieuwsbericht over vuilnisbranden in Jerez, waar al dagen branden woeden. Inwoners van de Zuid-Spaanse stad zijn woedend op de gemeente die niets doet tegen de staking van vuilnismannen, en steken vuilnis in de brand. Een grote anarchie zo lijkt het.

Weemoed
Spanje is niet meer het Spanje van acht jaar geleden. Telkens als ik berichten over het Iberische schiereiland lees, overvalt mij een zweem van weemoed. Treurig dat dit land zo in de puin ligt door de economische crisis. En dat de inwoners hier de dupe van worden. Ik hoop dat Spanje de kracht krijgt om zich er doorheen te slaan. Viva Espana por siempre!

Sanne in de peuterfase: help!

Mijn dochter is sinds enkele weken behoorlijk op weg een echte peuter te worden. Nee is haar favoriete woord. Als ze iets niet wil laat ze dat luid en duidelijk weten.
Op momenten die gezellig kunnen zijn (zoals een feestje) kan Sanne ineens een driftbui krijgen. Als moeder krijg ik dan plaatsvervangende schaamte. Ik vind dit best een lastige fase nu ons meisje steeds meer haar eigen wil toont.

Op naar de theepot
Vanmiddag nog was ik bij een vriendin op bezoek met haar zes weken oude dochter. Keurig had ik haar speelgoed meegenomen. Maar dat trok Sannes aandacht niet. Nee, de theepot die op een kastje een meter hoog stond, die wilde ze pakken. Tot twee keer toe greep ze hem. Gelukkig kon ik nog net op tijd verijdelen dat deze viel. Uiteraard heb ik haar even bestraffend toegesproken en gezegd dat dit absoluut niet mag. Maar wie zegt mij dat dit de volgende keer niet weer gebeurt?
Ouders die deze blog lezen en kinderen in de leeftijd van Sanne hebben (1 jaar en 10 maanden), ik sta open voor goede tips!

Waarom ik niet zo van de herfst houd

Sinds deze week staat alles weer in het teken van de herfst. Mijn zomerjas en open schoenen heb ik ingeruild voor warmere exemplaren. Het waait en regent een stuk meer. Kortom, de herfst is onvermijdelijk!
Als kind al hield ik niet van de herfst. Ik vond het elk jaar jammer als het over was met de zomer. Avonden buiten zitten en spelen tot het donker werd. Dat kon dan ineens niet meer. Het licht dat er nog is in de herfst moet je koesteren. Want voor je het weet is het acht uur en treedt het duister in.
Elk jaar ben ik me er weer van bewust dat het herfst wordt.
Hoe zou het zijn om in een land te leven waar je geen seizoenen kent? Lijkt me ergens ook geen fijne gewaarwording. Want ik geef toe, een nieuw seizoen markeert ook telkens een nieuwe start.
En al houd ik dan niet zo van de herfst (ook omdat je weet dat het daarna weer winter wordt!), het seizoenenverhaal blijft een wonderlijk iets.
Laat de herfstdip maar komen. Ik ga hem te lijf!:)

afbeelding: http://god-en-gezin.blogspot.nl/2011/09/familietradities-herfst.html

Zomer; in de relaxstand?

Zo begint de zomer zonder dat je er erg in hebt.. De eerste tropische records zijn alweer gehaald en ik heb al eens op het strand gelegen. Te weinig naar mijn zin. Inmiddels woon ik ruim acht jaar in de Haagse regio, maar hoeveel keer heb ik hiervan op het luie zand gelegen? Dat kan meer!

Lieve lust
Tsja, met een dochter van 1,5 jaar oud blijf je wel bezig. Ze loopt en rent dat het een lieve lust is. En ik ren achter haar aan..Met een bovenwoning ben je gedwongen om veel tijd in parken door te brengen. Dat doen wij dus ook, en met veel plezier. Binnen zitten kan altijd nog toch?

Toverwoord
Inmiddels kijk ik stiekem erg uit naar onze vakantie over een paar weekjes. Lekker even er tussenuit! Dat blijft toch wel het toverwoord. Er tussen uitgaan. Zo houd je alle dagelijkse routine wat beter van je af.. En dat is soms wel nodig in dit hectische leven! Ik gebruik deze tijd voor achterstallige klussen, en kan een stuk relaxter naar mijn werk fietsen en trammen. Lang leve de zomer..

Verschrikkelijk, vervelend.. of?

Hoe ga je om met slecht nieuws? Dat is de grote vraag in het leven.

Twee keuzes
Je kan je er helemaal lam door laten leggen. Je slecht en down voelen, dat ligt vaak wel voor de hand. Het is ook makkelijker, want dan geef je toe aan je mindere gevoel.
Tegelijk kan je er ook positief mee omgaan. Mijn psycholoog leerde mij om te relativeren. Hij stelde regelmatig de vraag:'hoe erg is het, is het verschrikkelijk, vervelend of ga je er aan dood?' Dat heet dan in het kort de RET-methode. Ik heb hier zelf veel aan gehad om om te gaan met moeilijke situaties. Het leert je afstand te nemen van een minder gevoel, en er kritisch naar te kijken. Want, hoe erg is het eigenlijk?
Dit betekent niet dat je jezelf niet serieus neemt, maar dat je anders met je gevoel omgaat.

Sjonge, ik klink als een therapeut.. maar ik ben blij dat ik dit soort handvaten kan toepassen. Juist in een week waarin je minder goed nieuws te verwerken krijgt.

Winter en Whitney Houston

De winter houdt ons nu al twee weken stevig in zijn greep. Sneeuw en ijskoude dagen hebben de revue gepasseerd. Is dit dan de horrorwinter waar we al zo lang op wachtten?:)
Anyway, we hebben er van genoten. Vooral van het schaatsen dan. Gistermiddag stonden we op de ijzers op de Rottemeren, een natuurgebied bij Bleiswijk. Duizenden mensen stonden hier op de schaatsen, omdat het de laatste dag was waarop je kon schaatsen in ons kikkerlandje. Mooi om te zien hoe iedereen de kou trotseert. Wij zijn een volk van doorzetters, dat zie je aan onze liefde voor ijs. En ik ben ineens heel blij een Nederlander te zijn:)

Bron foto: Music update

Vandaag las ik het bericht dat popzangeres Whitney Houston overleden is. In mijn jeugd was zij absoluut favoriet met haar hits als i wanna run to you, didn't we almost have it all, i'm your baby tonight en de kaskraker i will always love you. Nadat de film the Bodyguard uitkwam, stond onze eerste klas op zijn kop. De film werd op onze middelbare school vertoond en was een regelrechte hit bij ons bakvisjes:) Whitney is jong overleden, vermoedelijk aan de gevolgen van drank of drugs. Rest in peace.

Het leven in de Randstad

Sinds 2004 woon ik in de Randstad. Dat wil zeggen, het gebied rond de grote steden in Nederland. Ik ben hier niet opgegroeid, maar ver weg, in Meppel, vlakbij de grens met Overijssel. Toen ik hier naar toe trok, als single vrouw, had ik een vrij romantisch beeld bij het leven in de Randstad. Het had een magische aantrekkingskracht op mij, want 'daar' in het westen (bekeken vanuit Meppel en Ede, waar ik studeerde) daar gebeurde het toch wel allemaal. Politiek Den Haag, overal theaters en leuke cafes, the place to be. De eerste jaren als single in Den Haag waren super, en ook daarna, toen ik mijn man leerde kennen, hebben we veel uurtjes samen in de 'stad van vrede' doorgebracht. Nog steeds geniet ik enorm van Den Haag.

Sinds de komst van mijn dochter Sanne is er iets veranderd in mijn perspectie van de Randstad. Ik bekijk haar nu meer vanuit de ogen van een kind. En zie dan soms dat deze regio haar nadelen kent. Het is hier druk, volgebouwd en juist daardoor schieten mensen soms sneller uit hun slof.
Ik denk dat ik het leven buiten de Randstad soms te veel idealiseer en mooier maak dan het is. Ook in Drenthe lopen er rare mensen rond en Nederland wordt over het algemeen lomper en voller. En ja, waar je dan ook woont, er zal overal wel iets zijn.