Luctor et Emergo

In deze vakantie neem ik wat tijd om terug te blikken, ook samen met de meiden. Op de harde schijf die ik nog heb, staan  veel foto's van Martijn, uit 'de oude doos'. Sommigen heb ik jaren of maanden niet gezien.
Bij een schiet ik direct vol; een lieve foto van Sanne en Martijn. Sanne was er een maandje of vijf oud. En wat een trotse blik heeft Martijn in zijn ogen. Hij wilde zo graag vader worden.

Dan de foto's van onze reis naar Turkije, februari 2013. We waren ons kindje Benjamin verloren, en wilden er 'even uit'. Goedkope reis naar Turkije. Wat viel het tegen allemaal daar... we zochten afleiding, wat logisch was. Maar het werd een nare reis. Martijn zat slecht in zijn vel, werd depressief. Niet de allerfijnste herinneringen. Helaas, ze horen ook bij ons leven samen. Als ik deze foto van ons tweeën zo zie, dan word ik wel weer blij. We waren daar 7 jaar samen, en gelukkig met onze tweejarige Sanne. Wat hadden we toen al veel meegemaakt.
Blij, trots, maar ook weemoedig en verdrietig. Zo kijk ik hierop terug. Ik doorleef het. Luctor et Emergo!

                                          Turkije, 2013


Tenslotte nog een foto van Martijn zoals hij ook kon zijn. Een clown, met een zeer serieuze en gevoelige inborst, maar hij had ook echt een gekke kant.

Langs het tuinpad van mijn vader: Zeeland

En langs het tuinpad van m'n vader
Zag ik de hoge bomen staan
Ik was een kind en wist niet beter
Dan dat het nooit voorbij zou gaan

Deze hit uit vroeger tijden klonk in mijn hoofd afgelopen maandag. We waren naar Zeeland gereden om mijn tante Addie een raambezoek te geven. Koningin Addie. Zo voelde ze zich vast. Ze was er super blij mee dat wij even bij haar waren, voor haar raam, op een meter of 3 afstand. Ze is psychisch patient, en haar wereldje is al jaren miniatuur.

Je ruikt het verleden
Tante Addie bracht ons weer in Zeeland. Ze woont in Kapelle, het dorp van Annie M.G Schmidt. Vanaf daar reden we via lommerijke weggetjes met fruitbomen naar het oesterdorp Yerseke. Daar is mijn opa Arie Nieuwenhuize geboren in 1908. Dat is inderdaad, meer dan 100 jaar geleden. Hij werd geboren vlakbij de oesterputten. Maandag zijn we hier langs gelopen. Oesters worden hier schoongewassen in putten, vlakbij de Oosterschelde. Een bijzondere plek. Je ruikt het verleden als je er rondloopt. Kleine arbeidershuisjes staan er. Weinig leven op straat op deze Koningsdag. Een enkele vlag. Bij de Oosterschelde stonden mensen pieren te steken. Ik sprak een vrouw aan die mij vertelde dat mensen haar soms vragen hoe eb en vloed werkt. Dan kom je duidelijk niet uit Zeeland.
Heerlijk dat nuchtere, no nonsense is de Zeeuwen niet vreemd. 

                                          Oesterputten Yerseke


Mijn opa was dat ook. Arie de bakker begon zijn bakkerij in H.I Ambacht, samen met zijn vrouw Johanna uit Wolphaartsdijk. Ver van Zeeland gingen zij, in de Tweede Wereldoorlog zijn ze verhuisd. Wat een avontuur! Elke keer als de Zeelandbrug overgestoken werd -zo gaat het verhaal- moest opa Arie het Zeeuwse volkslied zingen. Mooi toch? Een beetje trots is niet verkeerd. 

De realiteit is elke dag anders

We zijn drie weken verder dan mijn vorige blog, waarin ik aankondigde dat Corona 'onder ons' is. Inmiddels zijn er op dit moment 5560 mensen in dit land besmet met het Coronavirus. Morgen is dit aantal weer hoger. De realiteit is elke dag anders, en dat blijkt een waarheid als een koe. Dat hoorde ik een woordvoerder van de Rabobank al zeggen op 12 maart. Het is een drama wat er op dit moment gebeurt in ons land, en de rest van de wereld. Corona heeft ons in zijn greep. Ik heb diep respect voor alle mensen die in de ziekenhuizen werken en ons land hier doorheen helpen!

Naast het persoonlijke leed dat zich nu afspeelt rond Corona, schrijf ik beroepsmatig over de sierteelt in relatie tot de Coronacrisis. Veel interviews met telers hebben de revue gepasseerd de afgelopen weken. Wat een drama is dit voor de sierteeltsector. Het goudhaantje van de economie, de tuinbouw. In een normaal jaar zet de sierteelt 5,5 miljard euro om. Dat zijn flinke getallen. Sierteelt staat op nummer 3. Welke sectoren staan er op 1 en 2? 1. Machines en onderdelen 2. Metaalproducten.
En op nummer 3 dus de sierteelt. Een enorm belangrijke sector voor onze Nederlandse economie. Nu we afstevenen af op een recessie wordt het nog spannend. Hoeveel bedrijven kunnen deze klap doorstaan, en hebben er nog handel over een paar weken..

De veerkracht van de telers is iets dat mij elke keer weer opvalt. Vandaag interviewde ik een teler uit Huissen die is gestart met huisverkoop en online bestellingen levert samen met zijn transporteur. Er staan nog 1 miljoen potplanten op zijn bedrijf. En dat moet eigenlijk wel weg voor Pasen.. Hij vindt het fijn voor zijn psyche om iets positiefs te doen in deze crisistijd. Nou, ik vind het knap!

Hierbij het hele verhaal (Hortipoint).

Corona Corona

Je kunt op dit moment niet meer om het Coronavirus heen. Het beheerst de media. In Nederland, in Europa, in de hele wereld. Als je zoals ik beroepsmatig veel tijd op de sociale media doorbrengt, zie je soms veel voorbijkomen. Zo zag ik laatst een eng filmpje van een Chinees wiens longen vergroot werden door een koortsaanval. En een filmpje uit Den Haag, waar twee mannen in een wit pak liepen dat tot aan hun haar was dichtgesnoerd. Ze vervoerden een patient met een mondkapje op. Corona? Er stond geen duidelijke uitleg bij op Twitter.
Kortom, er is veel om te doen. Corona. Wat weten we er nou feitelijk van af? Dat het een virus is. En dat het heel erg besmettelijk is. Dat het binnen no time in Nederland was vanuit China en Italie. En dat de besmettingshaard ontstaan is in China, via vleermuizen die daar  gegeten worden. Dat weten we. En we weten dat er sinds vandaag ook een Corona-patient in de Hoeksche Waard is, die nu in het Ikazia ziekenhuis -in Rotterdam- ligt.

Nuchter?
Dat zijn de feiten. Ik merk dat angst overheerst. En dat ik er zelf ook wat angstiger door ben geworden. Minder onbezorgd de bus, metro en trein instap. Ik doe het heus nog wel. Maar ik denk veel meer na over waar en hoe ik besmet zou kunnen worden. Erg he? Zo nuchter ben ik dus niet. Dat is oer-Hollands, nuchter zijn over dit soort zaken.. Dat is in Italië wel anders. Daar schijnt de volksaard nogal hypochondrisch te zijn, en daarom zijn ze daar veel sneller in paniek dan hier. Al zijn daar ook veel meer Corona-gevallen dan in Nederland, op deze 3 maart 2020.

Toerisme op zijn gat
Een ding is zeker. Het  toerisme gaat hier onder lijden, en de vele bedrijven in ons land die linken met China hebben ook. Of het impact op de bierverkoop van Corona heeft, dat betwijfel ik. Die kan hier juist van profiteren lijkt mij. En het blijft lekker bier. De vraag is: wat doe ik met alle informatie die ik tot mij neem? Vandaar deze blog. Een manier om het te uiten. Baat het niet dan schaadt het niet :)

Ontbijt in de trein

Vanaf deze week zit ik vaak in de trein. Dat werpt mij terug in de tijd, want in mijn studententijd heb ik heel wat uurtjes in de trein gereisd. Met mijn studenten-ov. Afgelopen dinsdag had ik mezelf bij het raam geïnstalleerd. Capuccino erbij, heerlijk. Ik was in de veronderstelling dat ik nog wat zou kunnen werken onderweg. Plotseling kwam er een jonge man tegenover mij zitten. Nerveus plukkend aan zijn haar, en allerlei verzuchtingen bracht hij uit. Uit het niets vroeg hij in het Engels of ik wat te eten voor hem had. Ik vond het bijzonder, maar ik gaf hem toch een havermoutkoekje. Mag ik er nog een zei hij. Dus ik: you are not very shy. Een heel gesprek volgde tussen Rotterdam Centraal en Leiden.

Lyrisch over Rotterdam
De jonge man bleek uit Slowakije te komen. Hij studeerde in Rotterdam, en was lyrisch over deze hippe stad. Waar hij events organiseerde als DJ. En o ja, hij was soms ook model. In Slowakije was het allemaal drama qua studeren zei hij. Maar Nederland, dat was het echt helemaal.. Hij kon niet stoppen met praten en was behoorlijk zelfverzekerd. Ik leerde wat interessante woorden in het Slowaaks, en kwam erachter dat deze taal verwant is met het Russisch. Een heel gesprek. Na 35 minuten stopten we in Leiden. Ik bedacht mij dat het eigenlijk best leuk kan zijn, de trein. Ik heb jaren met de auto naar mijn werk gereisd. Wat heerlijk kan zijn met eigen muziek aan, en geen geluiden om je heen behalve de motor dan. De files kunnen mij nog steeds gestolen worden! Nu ik weer in de trein zit, gebeuren er meer spontane dingen, en dat is ook wel weer leuk. Maar, de volgende keer neem ik mij voor om mezelf te dwingen eens te werken in de trein. Komt vast goed! Met uitzicht op Hollandse luchten of polders.