Op vrijdagavond vielen we met de neus in de boter. Er waren net Valenciaanse feesten. Vuurwerk om 23 uur 's avonds. Sanne en ik hadden net eten besteld rond dat tijdstip. Maar er kwamen ineens zoveel mensen verkleed door de straten. We liepen even weg van ons tafeltje en we genoten van het schouwspel. Dat kon gewoon in Valencia. Het is geen te drukke stad.
Niet zo toeristisch als Barcelona zei ik nog de dagen erna.
3 weken later rijdt er een gek door de drukste straat van Barcelona en doodt een flink aantal toeristen. De stad wordt getroffen in het hart van de toeristenindustrie.
Spanje pakt het rustig op. Ook dat is de kracht van Spanje. Het hoofd koel houden. No tinc por. We hebben geen angst. Een prachtige leus. Om dat in de praktijk te brengen is moed nodig.
Op zaterdagochtend gingen Sanne en ik naar een grote markthal waar alleen maar Spanjaarden rondlopen en vooral veel praten. Het was geweldig. De taal en het gemoedelijke, echt genieten. Mijn hart voelt echt wel voor een deeltje Spaans. Ik voel mij er thuis. Beweeg mij er gemakkelijk. Het was fijn weer in Spanje te zijn na 5 jaar. De laatste keer was met Martijn en Sanne, maart 2012. In Barcelona.
