melancholie uit mijn kindertijd

Met Pasen waren wij in mijn geboorteplaats Meppel. Het was oergezellig, echt ouderwets. Ik kom uit een vrij groot gezin naar '2011-begrippen' (6 kinderen) dus het is altijd druk en je hebt vrijwel geen rust, maar de gezelligheid voert de boventoon:)
Als kind kon ik het grote gezin soms wel schieten. Maar nu ik moeder ben van Sanne, zie ik hoe leuk het is dat ik maar liefst vier zussen, een broer, een schoonzus en drie zwagers heb (aan de Nieuwenhuize-kant). Er is veel aandacht voor Sanne, en iedereen is gek met haar. Hartstikke leuk om te zien!

Het is gek om te merken hoe ambivalent gevoelens kunnen zijn. Kon ik Meppel vroeger wel schieten omdat ik het bij vlagen suf en niet bruisend vond. Als ik er nu doorheen loop met een kinderwagen, dan komen er allerlei mooie herinneringen uit mijn kindertijd boven. Spelen in de rietvelden van de Oosterboer, zonder gevaar de straat op, logeren in allerlei delen van Nederland, en liefdevolle ouders.
Ik weet het, ik ben melancholisch aangelegd en wil mijn kindertijd niet verheerlijken, maar het blijft veelal een zoete herinnering aan een tijd die inmiddels achter mij ligt...