Ik mis papa Martijn

Mijn jongste dochter is Carmen. Ze zit sinds een paar weken in groep 2. Een eigenwijs, pittig en lief kleutertje. Geen meeloper. Met een sterke eigen wil. Dat liet ze al blijken in de babytijd en dat is niet anders nu.
Sinds dit jaar begint ze vragen te stellen over haar papa. Ze was 10 maanden toen hij overleed, en nu beginnen er wat kwartjes te vallen bij Carmen.

Waarom..
Tijdens een bezoek aan de IKEA: Waarom is mijn papa eigenlijk dood?
Waarom is Bart er? Dat is toch niet mijn papa?
-Wat was er dan met het hartje van papa?

Lieve papa's
En dan moet je even slikken. In de IKEA staan de radars van mijn kleuter ineens aan. En ik ben haar antwoorden schuldig. Maar wat te zeggen. Dat is elke keer weer de vraag.
Carmen ziet door school elke dag lieve en leuke papa's die hun kleuters de klas in brengen of ophalen bij de BSO. En ze merkt natuurlijk dat haar papa er niet bij is. En daar geen deel van uitmaakt, haar wereld.

Verdriet van kinderen
Met een vriendin-weduwe heb ik het vaak over deze dingen. We vinden ons eigen verdriet een ding, maar het verdriet van onze kinderen is er ook. En dat krijg je er gratis bij, en dat blijft ook. Een handboek is er niet, dus je doet het met datgene wat je in je opvoedpakket hebt :)

Een trouwdag werd een rouwdag

22 mei 2008. Een zonnige lentedag in Den Haag. Martijn en ik trouwden. We hadden op onze trouwkaart gezet dat we samen op levensreis wilden gaan. Wat een vertrouwen in onze toekomst samen. En dat terwijl Martijn eind 2007 nog 10 weken in een ziekenhuis lag met een pittige bacterie..  Op levensreis. Dat is nogal wat. Maar goed, je moet wat te dromen hebben samen. Zo keken we daar blijkbaar tegenaan. Jong en onbezonnen.

De trouwring draag ik nog
Maar nu het volgende. Een trouwdag komt elk jaar terug. En het is elk jaar weer lastig merk ik, maar ook andere weduwes, wat je met die dag doet. Want, er is niemand meer die het met je viert. Er is niemand die je feliciteert met deze ooit mooie dag. En ineens is een trouwdag een rouwdag geworden..Ik vond dat vrij confronterend en soms nog. En ja, ik heb een nieuwe relatie en dat is super, maar dat neemt nog niet alles weg. De vraag is: wat moet je met een trouwdag als je man er niet meer is?
Een dilemma. Ik kwam laatst een jonge weduwe tegen die haar trouwdag nog steeds vierde en het voelde alsof ze nog getrouwd is. Dat gevoel herken ik niet.. vanaf dat Martijn overleed voel ik het alsof hij mijn man niet meer is. Ik draag wel zijn trouwring, maar vieren dat we nog getrouwd zijn.. nee, dat gevoel heb ik niet.

Vieren of rouwen
Hoe zorg je dat een ooit mooi gevoel de overhand heeft op een trouwdag? En hoe ga je om met eventuele moeilijke gevoelens, zoals pijn, teleurstelling of angst?
Vieren of rouwen. Er is soms weinig keuze. Of is rouwen iets waarbij vieren hoort? Dit geldt ook voor de verjaardag van je overleden partner. Wat moet je daarmee? Ik vind het elk jaar rond 8 augustus weer een dilemma. Elk jaar kies ik iets dat bij mij en mijn meiden past. Een keer zijn we met de familie van Martijn naar Utrecht gegaan waar zijn herinneringen liggen. Die dag zou hij anders 40 zijn geworden. Dit jaar zou hij 42 zijn geworden.

Onder handen genomen door een Thaise

Een paar dagen geleden ging ik door mijn rug. Een oude kwaal speelde ineens weer op. Het maakt je bewust hoe kwetsbaar je lichaam is. Een tip van mijn buurvrouw was om een massage te nemen bij een Thai. Hier in Oud-Beijerland, ja het kan echt :)
Schoorvoetend belde ik "Devi" op, met veel pijn in mijn rug. Ze kon mij er nog net tussen proppen en daar zat ik dan. Een kleine vrouw met een krachtige uitstraling gaf mij de hand.
Ik koos voor de oliemassage. Dat leek mij het veiligste want hier kwamen minder handelingen aan te pas die bij de Thaise massage wel gebeuren.

                                          Foto: www.baimintspa.nl


Gewicht op mijn benen
De masseuse vond mijn lichaam zo verkrampt dat ik het met alleen een oliemassage niet redde zei ze. Op een gegeven moment trok de Thaise mijn armen naar achter terwijl ik op mijn buik lag. En later voelde ik haar gewicht op mijn benen hangen. Het was bizar, het is niet uit te leggen wat het met je doet. Ik kan niet zeggen dat ik het per se comfortabel vond maar ik merkte wel dat het veel deed met mijn verkrampte spieren. Het wordt ook wel yoga for lazy people genoemd een Thaise massage. Nou dat heb ik gemerkt! Ik doe al aan yoga maar dit was een yoga 2.0. Volgens Devi staan mijn energiebanen nu weer open. Ik geloof hier wel in, en ik merk dat het ook echt zo werkt. Het bloed kan weer lekker stromen en er is ruimte in je lichaam en geest voor nieuwe energie. En die kan ik wel goed gebruiken!
Mijn vriend zei direct: oh dat is mooi, dan kan je natuurlijk bij haar terugkomen -kassa:)-. Nou daar zit vast wat in. Commercie en spiritualiteit gaan vaak hand in hand.

Voor meer informatie over Thaise massage:
https://www.thailandblog.nl/thaise-massage/thaise-massage/

Hoeksche Waard: onontdekte parel in de Randstad

De Hoeksche Waard is een onontdekte parel. Daar kom ik echt achter sinds ik hier woon want; hoeveel mensen komen hier op bezoek die dit gebied niet kennen. Het wordt ook wel het best bewaarde gebied van de Randstad genoemd. Als je hier de Heinenoordtunnel doorrijdt waan je je in een agrarisch gebied met akkerbouw en fruitteelt. Even weg uit de Randstad zo voelt het. Maar officieel is het nog steeds Randstad. Interessant!

Eerst een stukje geschiedenis.. Oud-Beijerland is in 1559 door graaf Lamoraal van Egmont gesticht als Beierland, vernoemd naar zijn vrouw Sabina van Beijeren. Egmont verwierf na de dood van zijn broer Karel in 1541 de rechten van het gebied, en liet het in 1557 bedijken. Lamoraal van Egmont heeft niet lang van zijn bezit kunnen genieten. In 1568 werd hij op bevel van koning Philips de Tweede op de Markt in Brussel onthoofd, samen met de graaf van Horne. De executie leidde tot groot protest en wordt wel beschouwd als het definitieve begin van de gewapende Nederlandse Opstand. Dit is de start van de strijd van de Nederlandse gewesten tegen de Spaanse landheer Philips de Tweede.

Belangrijke handelsplaats Oud-Beijerland werd al snel een van de belangrijkste handelsplaatsen van de Hoeksche Waard. Het dorp leefde van handel, landbouw en visserij. De rijkdom die dit bracht is nog terug te vinden in de statige herenhuizen langs de Vliet en aan de Havendam. In de haven was het vaak een drukte van belang. De suikerfabriek, een sigarenfabriek, een cementfabriek, een paling- en zalmrokerij zorgden vanaf de negentiende eeuw voor veel activiteit in het centrum.

Flink gegroeid In de afgelopen tachtig jaar is het dorp flink gegroeid, van een kleine 7.000 inwoners in de jaren veertig naar ruim 24.000 inwoners anno 2017. De nieuwbouwwijken, zonder hoogbouw (!), zijn ruim van opzet. Er is veel groen en de speelgelegenheden voor kinderen hebben veel aandacht gekregen.

Vertrouwd
Leuk om even in de geschiedenis van mijn nieuwe woonplaats te duiken. Mijn ouders waren hier laatst een nachtje logeren en zeiden dat het lijkt alsof ik hier al veel langer woon. Dat is het grootste compliment. Ik voel het zelf ook zo.

Artikel in Vriendin: "Rianne werd plotseling weduwe maar vond een nieuwe liefde"

Eind 2018 stond er een artikel in Vriendin over mijn nieuwe liefde Bart. Na de liefde voor mijn man Martijn die begin 2015 overleed. Op deze Valentijnsdag deel ik dit  verhaal op mijn weblog:
https://www.vriendin.nl/persoonlijke-verhalen/rianne-werd-plotseling-weduwe/