Een warme zomerdag in Jerez

Het was de zomer van 2004. Een enorme hittegolf teisterde Andalusië. Ik had het geluk om 2,5e week in Zuid-Spanje door te brengen met mijn vriendin Lydia. We backpackten door het heetgeblakerde land. Op een gegeven moment kwamen we bij het heetste plekje van Spanje (de plaats schiet mij nu even niet te binnen), en hier bereikte de thermometer 50 graden en meer. Een bloedstollende ervaring, zeker als je je rugzak van plek naar plek sleept. Achteraf bizar dat we met dit weer gebackpackt hebben! (ach, toen was ik nog jong en onbevangen..)

Flamenco en sherry
Ik wilde altijd nog eens naar Jerez de la Frontera. De bakermat van de flamenco puro. En natuurlijk van de sherry. Lydia had hier niet zo'n trek in, dus ik vertrok alleen per bus. Aangekomen in de stad koerste ik richting het flamencomuseum en daarna toog ik naar een sherrybar. En wat heb ik hier een leuke middag gehad met aardige Spanjaarden. Goed voor mijn Spaans. En natuurlijk ook voor de dorst. Sherry bleek eigenlijk best een lekker drankje, wie had dat gedacht? Ik heb echt genoten van mijn dag in Jerez. De mensen zijn er supervriendelijk (net als in veel andere delen van Andalusië) en de sfeer is goed.



Brandend vuilnis
De reden van deze blog? Ik las net een nieuwsbericht over vuilnisbranden in Jerez, waar al dagen branden woeden. Inwoners van de Zuid-Spaanse stad zijn woedend op de gemeente die niets doet tegen de staking van vuilnismannen, en steken vuilnis in de brand. Een grote anarchie zo lijkt het.

Weemoed
Spanje is niet meer het Spanje van acht jaar geleden. Telkens als ik berichten over het Iberische schiereiland lees, overvalt mij een zweem van weemoed. Treurig dat dit land zo in de puin ligt door de economische crisis. En dat de inwoners hier de dupe van worden. Ik hoop dat Spanje de kracht krijgt om zich er doorheen te slaan. Viva Espana por siempre!

Sanne in de peuterfase: help!

Mijn dochter is sinds enkele weken behoorlijk op weg een echte peuter te worden. Nee is haar favoriete woord. Als ze iets niet wil laat ze dat luid en duidelijk weten.
Op momenten die gezellig kunnen zijn (zoals een feestje) kan Sanne ineens een driftbui krijgen. Als moeder krijg ik dan plaatsvervangende schaamte. Ik vind dit best een lastige fase nu ons meisje steeds meer haar eigen wil toont.

Op naar de theepot
Vanmiddag nog was ik bij een vriendin op bezoek met haar zes weken oude dochter. Keurig had ik haar speelgoed meegenomen. Maar dat trok Sannes aandacht niet. Nee, de theepot die op een kastje een meter hoog stond, die wilde ze pakken. Tot twee keer toe greep ze hem. Gelukkig kon ik nog net op tijd verijdelen dat deze viel. Uiteraard heb ik haar even bestraffend toegesproken en gezegd dat dit absoluut niet mag. Maar wie zegt mij dat dit de volgende keer niet weer gebeurt?
Ouders die deze blog lezen en kinderen in de leeftijd van Sanne hebben (1 jaar en 10 maanden), ik sta open voor goede tips!