Slikken, doorgaan en vooruit kijken

De afgelopen weken is er veel papier door mijn handen gegaan. Een verhuizing brengt je onherrroepelijk terug bij je verleden. Soms is dat fijn als je met een glimlach terugdenkt aan wat 'was'.
In mijn opruimbuien kom ik ook veel papier en spullen van Martijn tegen. Het zijn niet altijd de fijnste momenten. Het brengt mij soms terug in mijn rouwproces. Ik zie afwijzingen op sollitatiebrieven. Uit de tijd dat nog alles op schrift werd gezet. Ik zie studiematerialen van de Universiteit Utrecht. Ik zie Martijns handschrift. Het brengt mij weer terug in de tijd. Het is slikken, doorgaan en vooruit kijken. Want ik ga uiteindelijk toch echt een nieuwe stap maken.

Het juiste moment
Is dit het juiste moment om te verhuizen? heb ik al veel gehoord uit de mond van bezorgde mensen om mij heen. Als iemand mij kan vertellen wat dan wel het juiste moment is?

We gaan het aan
Ik durf nu pas vooruit te kijken. Dat heeft 3 jaar geduurd en dat blijft moeilijk. Want vooruit kijken heeft ook met hoop en vertrouwen te maken. En dat gaan we nu aan. Net als de verhuizing.