Herinneringen
Toen ik een klein meisje was, leerde mijn opa mij vogels van elkaar te onderscheiden qua geluid. Ik heb hier veel van geleerd. Ik was al een fervent vogeltekenaar, en door opa Blokhuis werd dit alleen maar meer. Hij keek naar wat ik maakte en liet merken dat hij trots was. Mijn opa tekende ook. Hij maakte allerlei schetsjes van vogels, in honderden aantekeningenboekjes. Hij maakte veel reizen, ook om de vogeltrek te bestuderen. Ik heb mijn opa helaas maar tien jaar mogen kennen, want hij stierf in 1988. Maar die tien jaren hebben wel een onuitwisbare indruk op mij gemaakt. Mijn opa was een rustige, statige man. Hij bewoog heel mooi. Daarom werd hij ook meester Fluks (snel) genoemd.
Voortleven
Op 18 mei ging ik naar de Libelle zomerdag. Er was ook een kraampje voor de promotie van Bunschoten-Spakenburg. Ik zag twee vrouwen met Spakenburgse klederdracht zitten en dacht: laat ik ze aanspreken. Een leuk gesprek begon. Ik bracht in dat mijn opa en oma ook uit Spakenburg kwamen. 'Hoe heette je opa dan'? Ik: 'Lammert Blokhuis.' Spakenburgse dame: 'Die kennen we wel. Mijn man heeft nog bij hem in de klas gezeten, meester Fluks toch?'
Nou. Dit is toch geweldig? Mijn opa leeft al 25 jaar niet meer, maar in de harten van Spakenburgers nog wel. En dat is mooi.
