Het was 22 mei 2008. Twee van mijn zussen sliepen mijn laatste nachtje in de Malakkastraat (vlakbij het Vredespaleis!). De ochtend daarna werd ik opgemaakt door een toenmalige vriendin. Mijn trouwjurk trok ik aan, een prachtig Spaans model met een zeemeermin-taille. Iets dat ik in die periode geweldig vond! Alles om Martijn te behagen. Hij was traditioneel van aard, zeker als het om dit soort zaken ging. Hij was dan ook sprakeloos toen hij mij voor het eerst in de trouwjurk zag. Iets dat hij echt niet eerder had willen zien. Ook daarin was hij precies 'zoals het hoort'. Het trouwboeket, daar had hij dan weer voor gezorgd, en dat was prachtig.
Onze trouwdag begon in de Paleistuin, waar we onze trouwfoto's gingen maken. Dit was vlakbij onze nieuwe huur-etage in de Zeeheldenbuurt. Daar hebben we uiteindelijk maar een jaartje gewoond, daarna vertrokken we al naar Rijswijk. De fotoshoot ging snel, want we vonden het allebei best leuk om wat te poseren. Daarna door naar de Hofvijver, want dat vonden we wel een top locatie om foto's te laten schieten. Toen ik daar liep, werd ik nog aangeklampt door een groep scholieren die een excursie naar de Hofstad hadden op onze trouwdag. Ze werden ook op de kiek gezet.
We trouwden in het IJspaleis, het nieuwe stadhuis van Den Haag. Een moderne plek, geen historie te vinden. Maar de trouwzaal zelf vonden wij prachtig, met baldakijntjes en een soort gouden aankleding. Ik weet nog goed dat Martijn een mooie speech voor mij hield. Wat is dat lief, zeker in het licht van ons korte huwelijk! De neefjes Jochem en Sjoerd, toen 3.5 en 6.5 jaar jong, mochten een handtekening in het trouwboekje zetten. Mooie herinnering.
In de middag wilden we onze gasten graag iets van Den Haag laten zien, zeker omdat er eigenlijk niemand uit 070 komt van onze familie en vrienden. Daarom gingen we varen op de Vlietvaart, dat was een mooie boottocht richting Voorburg. Onderweg werden de bruidstaarten aangesneden die mijn zus Bertilde zo vakkundig had gemaakt! Erg bijzonder.
Er valt nog veel meer te vertellen, maar voor nu laat ik het even bij deze herinneringen. Den Haag blijft de stad waar wij samen getrouwd zijn. Enfin, het was een erg kort huwelijk, maar het zijn wel mooie herinneringen. Vandaag liep ik toevallig weer eens met onze meiden door Den Haag, en als vanzelf komt er een glimlach op mijn lippen bij de vele memorabele plekken. Den Haag, je blijft mijn stad!
