Als kind al hield ik niet van de herfst. Ik vond het elk jaar jammer als het over was met de zomer. Avonden buiten zitten en spelen tot het donker werd. Dat kon dan ineens niet meer. Het licht dat er nog is in de herfst moet je koesteren. Want voor je het weet is het acht uur en treedt het duister in.
Elk jaar ben ik me er weer van bewust dat het herfst wordt.
Hoe zou het zijn om in een land te leven waar je geen seizoenen kent? Lijkt me ergens ook geen fijne gewaarwording. Want ik geef toe, een nieuw seizoen markeert ook telkens een nieuwe start.
En al houd ik dan niet zo van de herfst (ook omdat je weet dat het daarna weer winter wordt!), het seizoenenverhaal blijft een wonderlijk iets.
Laat de herfstdip maar komen. Ik ga hem te lijf!:)
