Zag ik de hoge bomen staan
Ik was een kind en wist niet beter
Dan dat het nooit voorbij zou gaan
Deze hit uit vroeger tijden klonk in mijn hoofd afgelopen maandag. We waren naar Zeeland gereden om mijn tante Addie een raambezoek te geven. Koningin Addie. Zo voelde ze zich vast. Ze was er super blij mee dat wij even bij haar waren, voor haar raam, op een meter of 3 afstand. Ze is psychisch patient, en haar wereldje is al jaren miniatuur.
Je ruikt het verleden
Tante Addie bracht ons weer in Zeeland. Ze woont in Kapelle, het dorp van Annie M.G Schmidt. Vanaf daar reden we via lommerijke weggetjes met fruitbomen naar het oesterdorp Yerseke. Daar is mijn opa Arie Nieuwenhuize geboren in 1908. Dat is inderdaad, meer dan 100 jaar geleden. Hij werd geboren vlakbij de oesterputten. Maandag zijn we hier langs gelopen. Oesters worden hier schoongewassen in putten, vlakbij de Oosterschelde. Een bijzondere plek. Je ruikt het verleden als je er rondloopt. Kleine arbeidershuisjes staan er. Weinig leven op straat op deze Koningsdag. Een enkele vlag. Bij de Oosterschelde stonden mensen pieren te steken. Ik sprak een vrouw aan die mij vertelde dat mensen haar soms vragen hoe eb en vloed werkt. Dan kom je duidelijk niet uit Zeeland.
Heerlijk dat nuchtere, no nonsense is de Zeeuwen niet vreemd.
Oesterputten Yerseke
Mijn opa was dat ook. Arie de bakker begon zijn bakkerij in H.I Ambacht, samen met zijn vrouw Johanna uit Wolphaartsdijk. Ver van Zeeland gingen zij, in de Tweede Wereldoorlog zijn ze verhuisd. Wat een avontuur! Elke keer als de Zeelandbrug overgestoken werd -zo gaat het verhaal- moest opa Arie het Zeeuwse volkslied zingen. Mooi toch? Een beetje trots is niet verkeerd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.