Innerlijke kracht

Sinds de dood van Martijn heb ik veel nagedacht over het thema innerlijke kracht. Het kwam regelmatig voor in gesprekken met goede vrienden. "Wat ben jij toch sterk Rian. Dat je alleen doorgaat en niet omvalt. Knap hoor".

Postbode
Lange tijd dacht ik dat dit 'normaal' is. Om door te gaan. Om de knop om te zetten en verder te lopen alsof er niets gebeurt is. Het is iets dat ik met mijn opvoeding heb meegekregen. Doorzetten Rianne. Laat je niet kisten. Ik herinner mij nog dat ik ooit een baan als postbode had in het jaar nadat ik afstudeerde (2003). Het lukte mij niet om een baan als afgestudeerd journalist te vinden. Dat was best een teleurstelling. 14 maanden solliciteerde ik.. het moest en zou mij lukken. Ik woonde tijdelijk bij mijn ouders in Meppel en had mijn kamertje in Ede opgezegd. En na 14 maanden is het mij inderdaad gelukt om een baan als redacteur te vinden. Innerlijke kracht. Het was er toen al..
Dingen zijn mij niet aan komen waaien. Dat heb ik eerder ervaren. Ook nadat Martijn mij ontviel, kwam dit thema voorbij. Ik ben er vrij somber van geweest. Gelukkig niet zo erg dat ik er depressief van werd. Maar het houdt me nog regelmatig bezig. Waarom kan niets 'normaal' gaan lijkt het? En moet ik voor veel dingen vechten?

Niet altijd sterk
Dan kom ik toch weer terug op mijn innerlijke kracht. Je kan meer aan dan je denkt. Gelukkig hoef ik niet altijd meer sterk te zijn van mezelf. Ik vind dit heel belangrijk om aan mijn dochters mee te geven. Denk niet te klein over jezelf!