Met ouders die zelf niet in Drenthe zijn geboren. Best bijzonder eigenlijk.
Mijn vader vond werk in Meppel op een school. En in die tijd wilde je daar best een eind voor verhuizen.
Ik groeide op in een gewone woonwijk met speeltuintjes en maisvelden, waar we toen nog in konden spelen. Later veranderde dit omdat de hele wijk uiteindelijk volgebouwd werd. Ik speelde met de buurtkinderen en logeerde bij mijn nicht in Krimpen aan den Yssel. De Randstad, het intrigeerde mij als kind al. Een andere wereld.
Toen ik tiener was, vond ik Meppel niet zo heel erg leuk. Ik had niet enorm veel vrienden en miste soulmates om mijn hart mee te delen. Die kreeg ik later gelukkig wel, maar pas vanaf mijn 18-e maakte ik vrienden voor het leven. Ik verhuisde naar Ede waar ik journalistiek studeerde. Daar ging de wereld voor mij open; mensen uit het hele land kwamen er studeren en daar kon ik mijn nieuwsgierigheid goed kwijt.
Hoe Drents ben ik? Dat is de grote vraag.
Ik ben misschien best wel nuchter soms. Maar of dat nou heel Drents is? Wie het weet mag het zeggen. Een ding is zeker. Ik ben best trots op Meppel. En ik vind de Meppeler toren nog steeds een mooi gebouw.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.