Wijk aan Zee

En daar zit ik dan, een dagje en nachtje, in het pittoreske Wijk aan Zee. Een oergezellig Hollands dorp aan de kustlijn. Waar mensen elkaar nog groeten op straat en veel humor de toon zet.
Vlakbij de indrukwekkende staalfabriek Tata Steel. Ik heb mezelf getrakteerd op een nachtje weg.
"Durf je dat? O, wat bijzonder dat je dat alleen doet." Dat zijn de reacties die ik krijg.
Vorige week las ik in een tijdschrift dat als je alleen dingen doet, dat soms heel bevrijdend kan zijn. Je hoeft niet steeds met een partner te overleggen, welke richting je gaat kiezen. Je hoeft niet te overleggen hoe lang je ergens blijft zitten of welke kant je oploopt.

Foto: Toeristeninformatie.nl

Kruis
Ik ben nu een dik jaar weduwe, en dat is uiteraard een heel pittig proces met alle rouw die je er 'gratis' bij krijgt. Twee meiden alleen opvoeden, dat is ook een kruis vind ik zelf.

Jaren zeventig
Maar.. op dit moment geniet ik even van het niets hoeven. Ik zit hier moederziel in Wijk aan Zee. In een jaren zeventig hotelletje met een schilderij van Ramses Shaffy aan de muur, cappuccino en goede muziek.
Het is genieten. Dat kan dus ook. Fijn om te merken.
De stilte aangaan, zoals mijn vader zegt. En dat werkt ook heilzaam.