Passie
Oma (uit Wolphaartsdijk) had wel gestudeerd, zij was lerares op een basisschool. Wat in de jaren dertig best heel bijzonder was, een vrouw die een vak uitoefende. Tot zij mijn opa leerde kennen werkte zij als lerares en onderwees de leerlingen uit naburige dorpen het vak met veel passie. Op een gegeven moment gingen opa en oma trouwen, in een arme tijd. Opa wilde heel graag een eigen bakkerij beginnen, maar dat kon niet op Zuid-Beveland. Er was wel een mogelijkheid om een bakkerij te starten, ver van de Zeeuwse kleigrond. In Hendrik-Ido Ambacht, ver van huis, op 110 km afstand. Ik vermoed dat mijn opa en oma hier best wat traantjes om hebben gelaten. Want Zeeuws als ze waren, was dat toch een hele stap!
Schouders er onder
Toch deden ze het. Ze verhuisden naar het Zuid-Hollandse land, en streken neer in HI-Ambacht. Een plaats die hen vermoedelijk niet veel zei. Er woonden veel reformatorische mensen, en nog steeds. En opa kon er geld gaan verdienen. Samen zetten ze de schouders er onder, nuchter als ze ook waren. Opa in de bakkerij, oma achter de toonbank waar naast brood ook banket verkocht werd. De vijf kinderen mochten ook hard meewerken. Mijn vader zat soms naast zijn vader in 'de broodauto' en dan reden ze samen heel HI-Ambacht door. Op weg naar klanten, veelal van reformatorische huize. Waar oma de contacten uitstekend mee onderhield. Ook nadat opa en oma gestopt waren met de bakkerij, en wij als kleinkinderen kwamen logeren, sprak er nog veel waardering en respect uit voor de mensen uit het dorp. Toch knap hoe een Zeeuws echtpaar hun leven opbouwt in een onbekende streek. Ze zullen de Zeeuwse schone lucht, de mooie stranden en hun familie vast gemist hebben. Maar ze sloegen zich er toch maar doorheen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.